Scarlatti: Johannes-Passion (Partituur)
Met zijn Latijnse Johannes-Passion, geschreven rond 1700, volgt Scarlatti strikt de vereisten van de katholieke liturgie van zijn tijd: het continu ondersteunde evangelierapport wordt overal voorgedragen in een monodische recitatie die doet denken aan Carissimi en Monteverdi. Discrete snaarbegeleiding wordt alleen toegevoegd aan de Christuswoorden, de korte vierstemmige turbae en enkele belangrijke tekstpassages zoals de Judasscène en de dood van Jezus. Aan het Latijnse origineel is een Duitse secundaire tekst toegevoegd.